Voor het nu al spraakmakende onderzoek werden tussen 1985 en 2017 in totaal 112 miljoen volwassenen onderzocht op hun lengte en gewicht. Die tee factoren zijn belangrijk om het BMI uit te rekenen. Die waarde laat zien of er sprake is van overgewicht. Om een duidelijk beeld te krijgen werden er deelnemers gezocht in 200 landen uit zowel stedelijke gebieden als het platteland. Een behoorlijk onderzoek dus.

De eerste conclusie wad dat het BMI de laatste jaren aanzienlijk is gestegen. Gemiddeld ging het om een toename van zes kilo. Niet zo heel vreemd: de welvaart is toegenomen waardoor men makkelijker toegang heeft tot voeding. Opvallend was wel de stijging van de mensen die in dorpen op het platteland wonen. In landen met een beperkt gemiddeld inkomen was die stijging in sommige gevallen zelfs 80%. Je kan dus stellen dat het juist mensen van buiten de stad zijn die last hebben van een te hoog BMI.

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is het leven in de stad dus helemaal niet zo ongezond. De verklaring voor dat negatieve imago is dat men vaak meer oog heeft voor andere zaken die negatief zijn. Denk aan het ruimtegebrek, verkeersdrukte en criminaliteit. Wat betreft de volksgezondheid zijn er in de stad juist meer mogelijkheden. Zo is het makkelijker om een goede sportschool te vinden en is er een grote variatie te koop qua voeding, waardoor het al makkelijker wordt om te afvallen. Ook het gegeven dat het juist mensen met een hoog besteedbaar inkomen in de stad wonen speelt een rol. Een hoger inkomen betekent vaak een gezonde levensstijl.