Vroeger sliep men vaker per dag
Onderzoekers hebben onze geschiedenis op het gebied van slapen eens goed onder de loep gelegd en zien iets opvallends: vroeger was het slapen in twee fases de norm en niet een probleem. Men koppelde slaap toen niet aan het maken van één lange nacht, maar aan wanneer er dingen moesten gebeuren. In de tussentijden kon er geslapen worden. Hierdoor sliepen mensen in een gemiddeld huishouden een paar uur vanaf schemertijd, om vervolgens een paar uur wakker te zijn en daarna te slapen tot zonsopgang. De ‘tussenuren’ werden ingevuld als vrije tijd. Een beetje ontspannen tussen het slapen door.
Is 1 keer langdurig slapen achterhaald?
Vanaf het einde van de zeventiende eeuw is dit beeld verschoven. De tweehonderd jaar daarna en werd het steeds belangrijker de hele nacht aaneengesloten te slapen. Wakker worden tijdens je slaap is anno 2023 een last en verre van de bedoeling. Maar wat opvallend is, is de stijging in het onderwerp ‘slaapproblemen’ in de literatuur van begin negentiende eeuw. Zou het kunnen dat we een probleem hebben gecreëerd van iets waar in de basis helemaal niets mis mee is? Volgens de onderzoekers zou het zomaar kunnen dat we het ‘s nachts wakker worden verkeerd hebben gelabeld. Wellicht hebben we er juist baat bij
Op basis van dit onderzoek lijkt een aaneengesloten zeven à acht uur slaap achterhaald. Onze biologische klok heeft meer baat bij twee slaapperiodes per dag. De twee aparte slaapjes zouden er toe leiden dat we gedurende de hele dag aanmerkelijk productiever zijn. Na het slapen krijg je een nieuwe boost, die je alerter maakt en er tevens voor zorgt dat je creatiever met processen om gaat. Kortom: winst. Dus voor iedereen die scheef aangekeken wordt na het maken van een middagdutje en een korte nacht: het is niet lui, je bent hartstikke verstandig bezig.
