Voor wie hem al voorbij heeft zien komen tussen het Netflix-aanbod maar dacht dat het een serie puur over katten zou zijn: stop. Terug scrollen en héél gauw op afspelen drukken. Althans, als je een liefhebber bent van gruwelijke misdaadseries gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Don’t F**k With Cats is een true-crime docu die je gezien moet hebben.
Regel 1: Don’t F**k With Cats
De serie, met een op zijn zachtst gezegd opvallende titel, kwam rond de kerstdagen relatief onopgemerkt op Netflix, maar verspreidde zich in rap tempo. De titel verwijst naar de eerste regel van het internet: wanneer jij kwade bedoelingen hebt met kittens dan zal het internet je achterna komen net zo lang tot ze je te pakken hebben.
De serie, bestaande uit drie afleveringen van een uur, start meteen duister. Een jongeman heeft kittens gemarteld en gedood op een manier waar je – ook als katten niet je lievelingsdieren zijn- van huivert. Hier heeft hij video’s van gemaakt en besloten die met de wereld te delen. Het is dan ook meteen duidelijk waarom de Facebookgroep ‘Find the Kitten Vacuumer‘ is opgericht: iemand heeft regel één geschonden en ze zullen hem kosten wat het kost te pakken krijgen. Een bizarre zoektocht wordt gestart en door middel van de kleinste aanwijzingen uit de video’s die de kattenmoordenaar online heeft gezet start de klopjacht naar deze dierenbeul. Het label van een dekbed, het merk stofzuiger of de soort muziek op de achtergrond: alles kan een aanwijzing zijn die leidt naar het vinden van de dader.
Geniale serie vol gruwelijkheid
Het geheel loopt volledig uit de hand wanneer de kattenmoordenaar zijn focus lijkt te hebben verschoven. Zijn doelwit zijn niet langer kittens, hij lijkt te zijn overgestapt naar het martelen en doden van mensen. De online-klopjacht wordt hiermee ineens een real-life operatie, met alle gevolgen van dien.
Wat Don’t F**ck With Cats zo bijzonder maakt is de hoeveelheid archief- en journaalbeelden die het verhaal vertellen. De energieke montage maakt het een true crime docu die zich onderscheidt van de rest. Alle drie de afleveringen houden je aan de buis gekluisterd en het verhaal in zijn geheel laat je niet meer los. Dit laatste wordt versterkt door de nadruk van de regisseur op de voor- maar ook nadelen die het internet met zich meebrengt. Men kan, zoals we in de serie zien, de krachten eenvoudig bundelen in het bereiken van iets goeds. Maar tegelijkertijd biedt het een eenvoudig en effectief podium aan gestoorde figuren, zoals deze killer. De serie zet je aan het denken en gaat je niet in de koude kleren zitten. Desalniettemin is hij het kijken absoluut meer dan waard.
