Regisseur Charlie Kaufman heeft weer eens de handen uit de mouwen geslagen om een goede film te produceren. Na een aantal films in het begin van deze eeuw en Anomalisa uit 2015 is het pas in 2020 tijd voor i’m thinking of ending things. Een Netflix-film dus, die goed ontvangen wordt. Het is ook weer eens wat anders dan de meeslepende mannenfilm The Informer.

De film, die ook wel een mindfuck-film wordt genoemd, gaat over Lucy en Jake, gespeeld door Jessie Buckley en Jesse Plemons. Lucy wil het eigenlijk uitmaken, maar ze gaat toch met Jake mee naar zijn ouders om kennis te maken. Misschien had ze dat maar beter niet kunnen doen.

In de loop van de film doemen er verschillende vragen op. Lucy wordt namelijk af en toe gebeld door iemand anders die ook Lucy heet. Ze reageert betrapt, alsof ze zelf eigenlijk iemand anders is. Ondertussen is er iets aan de hand van de moeder van Jake, maar hij wil niet vertellen wat er met haar aan de hand is.

Op de boerderij van Jake gedraagt alles en iedereen zich een beetje vreemd en de ouders van Jake lijken elke scène een andere leeftijd te hebben. De jeugdfoto in het huis doet dan weer denken aan Lucy, terwijl ze geen familie zijn. Toch? Zo stapelen de vage situaties in i’m thinking of ending things zich op en stijgt het gevoel van ongemak.

Door de specifieke filmtechnieken van regisseur Charlie Kaufman doet i’m thinking of ending things zich in de loop van de film meer en meer denken aan een horrorfilm. Dit is een beetje eng en vermakelijk tegelijkertijd. Als je er tegen kan, is het sowieso om van te genieten. En dat doen mensen, want na een paar dagen heeft de film al een 7,2 op IMDb gekregen. De recensies zijn goed en de aandacht ervoor groeit. Misschien toch maar eens een horrorfilm proberen dus?