De frikandel, geliefd bij jong en oud, is zonder twijfel de meest gegeten snack in Nederland. Met maar liefst 600 miljoen exemplaren die jaarlijks geproduceerd worden, heeft deze worstvormige lekkernij een speciale plek veroverd in het hart van snackliefhebbers over het hele land. En daarom is het niet verwonderlijk dat er zelfs een dag aan gewijd is: 4 februari is uitgeroepen tot de dag van de frikandel. Hoewel sommigen misschien denken dat dit soort dagen voornamelijk commerciële doeleinden hebben, vinden wij het toch wel leuk om wat meer te weten te komen over deze populaire Nederlandse snack.
De oorsprong van de frikandel
Het verhaal begint met Gerrit de Vries, een slagersknecht uit Dordrecht in de jaren ’50. Hij maakte gehaktballen voor verschillende horecagelegenheden, maar door een wijziging in de Warenwet moest hij zijn product aanpassen. De inventieve De Vries besloot om de vorm te wijzigen: hij maakte van zijn gehaktbal een langwerpige worstvorm. De naam “frikandel” werd hem ingefluisterd door een vrouwelijke Duitse snackbarhouder die hem vertelde dat er al iets vergelijkbaars bestond genaamd “Frikadelle”. Hierdoor ontstond uiteindelijk de frikandel zoals we die nu kennen.
Later werd het recept van de frikandel verfijnd door het bekende snackbedrijf Beckers. De populariteit van de frikandel groeide gestaag en al snel was deze snack niet meer weg te denken uit snackbars, kermissen en later ook supermarkten. Vandaag de dag is de frikandel dus de meest gegeten snack in Nederland, met een gemiddelde consumptie van 37 stuks per persoon per jaar. Dit maakt het duidelijk favoriet boven andere snacks zoals de kroket.
Misvattingen over slachtafval
In de loop der jaren zijn er verschillende variaties op de frikandel ontstaan, waaronder vegetarische en halal-versies. Helaas zijn er ook een aantal “broodje aap”-verhalen rondom dit populaire hapje ontstaan. Een hardnekkige misvatting is bijvoorbeeld dat er slachtafval zoals koeienogen in de frikandellen zouden worden verwerkt. Gelukkig kunnen we deze geruchten naar het rijk der fabelen verwijzen. De ingrediënten van een frikandel bestaan doorgaans uit gemalen varkensvlees, kippenvlees, rundvlees of een combinatie hiervan – en dus ook geen paardenvlees, wat ook een hardnekkig gerucht is. Daarnaast bevat het water, bindmiddelen zoals paneermeel of bloem, kruiden en specerijen zoals peper, zout, nootmuskaat en knoflookpoeder, samen met smaakversterkers, conserveringsmiddelen en emulgatoren.
Dus de volgende keer dat je trek hebt in iets lekkers, denk dan eens aan de goede oude frikandel. Of je hem nu klassiek eet of op creatieve wijze bereidt, dit populaire hapje zal altijd zorgen voor een smakelijke ervaring!
