Testosteron is de motor achter een van onze meest overheersende driften; geslachtsdrift. Dit hormoon motiveert mensen namelijk tot het aangaan van seksuele relaties. In deze fase kies jij als het ware de partner waarvan jij denkt dat deze de beste nakomelingen oplevert. Zo schatten mannen de vruchtbaarheid van vrouwen voornamelijk in op basis van hun borsten, billen en heupen. En schatten vrouwen hun overlevingskansen hoger in bij mannen met lengte, atletisch vermogen en een krachtige uitstraling. Vandaag de dag wellicht iets minder belangrijk, maar toch.

Het moge duidelijk zijn dat in deze fase dus vooral geselecteerd wordt op uiterlijke en fysieke kenmerken. Invloeden van geur daargelaten, vormen dit het eerste filter dat je over mensen heen legt. Vervolgens zijn er herhaalde contacten nodig om dat gevoel verder te ontdekken.

Hoewel de duur van de eerste fase het per mens verschilt, staat de tweede fase in teken van wat meer diepgang. Hier begint de échte verliefdheid. Verliefdheid wordt gestimuleerd door stofjes die in het lichaam vrijkomen en een ketting aan chemische reacties teweeg brengen. Deze zogenoemde hormonen doen hun werk in de hersenen, waardoor fijne gevoelens ontstaan en het brein bedenkt of deze beloond moeten worden met fijne dingen. Grappig is dat hierbij onze pupillen verwijden, het hart sneller gaat kloppen en je barst van de energie – bij de meesten gaat dit ook gepaard met rillingen en zweet uit. Dus als je goed oplet..

Tegelijkertijd worden er stofjes aangemaakt die het gevoel van verliefdheid veroorzaken. Naast de bekende dopamine zijn dit noradrenaline (het broertje van adrenaline) en fenylethylamine. Dit effect is te vergelijken met wat xtc of cocaïne met je doet, met andere woorden: een zweverig gevoel van genot, blijdschap en euforie. Omdat dit zo overheersend en geweldig is zou je kunnen zeggen dat het om een lichte vorm van verslaving gaat, waarbij je niks anders wil dan haar of hem. Alleen maar om je zenuwcentrum te blijven prikkelen met dopamine en het idee dat jij de sterkste, knapste, meest zelfverzekerde adonis bent.

Hoe je deze verliefdheid ook ervaart – het kan namelijk ook stressvol en bedrieglijk zijn – ook deze fase heeft een einde. Met een levensspanne van gemiddeld zo’n 3 tot 38 maanden begint hierna de struggle. Om uiteenlopende redenen bepalen mensen om bij elkaar te blijven. Dit kan een zakelijke / economische afweging zijn, een die berust op seksualiteit of een band die gevormd is op basis van vertrouwen en het behalen van levensdoelen.

Als we terug de hersenen induiken komen we terecht op de hormonen oxytocine en vasopressine. Dit zijn knuffel- en hechtingshormomen die ervoor zorgen dat mensen bij elkaar blijven, omdat men aanhankelijk blijft en het vertrouwen wordt vergroot. Vooral bij mannen is er overigens altijd nog dat overschot aan testosteron, dat haaks werkt op de bindingshormonen. Door de hogere concentratie blijft de seksdrive of veroveringsdrang hoger en is de kans op vreemdgaan groter.

Al met al is een mens biologisch gezien dus niet gemaakt voor langdurige relaties. Het is dan ook geen toeval dat je de meeste scheidingen ziet in de categorie ‘rond 40 jaar’. Toch is er volgens Hoogleraar Ravesloot nog hoop voor ons, met name mensen die voor geluk niet afhankelijk zijn van anderen. De beste relaties worden gevormd tussen mensen die beiden een fantastisch leven hebben, luisteren en inspireren. Uiteindelijk komt het bij je succes op Valentijnsdag allemaal neer op de liefde voor jezelf!