Stel je voor: een podcasthost, avontuurlijk en een tikkeltje overmoedig, reist naar een afgelegen locatie om een excentrieke kluizenaar te ontmoeten. Maar wat hij niet weet, is dat deze ontmoeting hem rechtstreeks naar de afgrond van menselijke waanzin zal slepen. Ja, je raadt het al, het draait allemaal om walrussen – en nee, dit is geen standaard natuurdocumentaire.

Gebaseerd op echte gebeurtenissen – nou ja, soort van – duikt “Tusk” in de duistere diepten van het menselijk brein. Het begon allemaal met een online bericht. Een man bood een gratis kamer aan in ruil voor een wel heel vreemde gunst: af en toe verkleden als een walrus. Wat klinkt als een hilarische meme werd de vonk die regisseur Kevin Smith aanzette om een verontrustende film te maken die je nog lang zal bijblijven.

In de wereld van “Tusk” ontmoet je Wallace, een nieuwsgierige podcaster met een buitengewoon talent voor pech. Zijn avontuur leidt hem naar het afgelegen Canada, waar de sfeer snel omslaat van vreemd naar macaber. De ontmoeting met de excentrieke Howard Howe zorgt voor een neerwaartse spiraal van menselijkheid en waanzin. Terwijl Wallace vecht om zijn eigen menselijkheid te behouden, word je als kijker in een spiraal van gruwel en horror getrokken die je op het puntje van je stoel houdt.

Nu, laten we eerlijk zijn, we houden van films die onze zenuwen testen en ons hart sneller laten kloppen. “Tusk” biedt je niet alleen een intense ervaring, maar ook een verhaal dat je aan het denken zet. Wat drijft iemand ertoe om de grenzen van het menselijk lichaam en de geest op deze manier te verkennen? Waar eindigt nieuwsgierigheid en begint waanzin?