DRS – Drag Reduction System. Hét verdelende hulpmiddel in de Formule 1 en de juniorenklasses. Maar wat is het eigenlijk? En waarom is het überhaupt nodig? Dat en meer ontdek je in dit artikel.

De naam zegt het eigenlijk al. DRS is een systeem dat drag vermindert. Anders gezegd: sleep in de vorm van lucht – weerstand waar de auto tegen drukt zodra die snelheid oppakt. De impact hiervan vermindert men door één van de wings op de achtervleugel open te klappen bij hoge snelheid. De auto hoeft dan minder hard te duwen, trekt harder op en haalt een hogere top.

De coureur die de DRS succesvol activeert kan rekenen op overspeed. Essentieel, want als je niet kunt inhalen in de bochten of close volgen, dan moet je het vooral op rechte stukken doen. De auto’s zitten erg dichtbij elkaar qua topsnelheid, waardoor het openen van de DRS voor dat beetje meer zorgt om te passeren.

Tijdens de vrije training of kwalificatie mag een coureur de DRS zonder voorwaarde activeren door op de DRS-knop te drukken in de DRS-zones op een circuit. Mits de baan droog genoeg is (wat ook voor races geldt). Het zijn bijna altijd op rechte stukken waar dat kan overigens, aangezien de opengeklapte vleugel de stabiliteit vermindert en de auto minder wendbaar maakt.

Zodra de DRS in een race-situatie opengeklapt moet, dan hangt daar een voorwaarde aan: de voorganger moet binnen een afstand van één seconde zijn terwijl de coureur het detectiepunt voor de zone passeert. Indien dat lukt, dan kan hij de DRS vlak daarna activeren en passeren.

Het werkt ook bij een coureur die in een andere ronde rijdt – een achterblijver zogezegd. Slinkse coureurs die in een gevecht verwikkeld zijn zullen er alles aan doen om hiervan te profiteren.

De koningsklasse kampt al jaren met een hardnekkig probleem. De constante zoektocht naar gains kent een keerzijde. De auto’s zijn in aerodynamisch opzicht eigenlijk sneller dan ooit. Bijna dan. Juist omdat zoveel afhangt van de hoe de lucht zich over de auto verplaatst, zijn de kleinste verstoringen in de airflow funest voor downforce.

En precies dat is het probleem in F1. Want men bouwt het allerliefste een auto die in de schone lucht de snelste is, deels omdat zoveel afhangt van de kwalificatie en startplaats tijdens een race. Zodra er gevochten en gevolgd wordt op korte afstand, dan neemt downforce aanzienlijk af. Je kunt je voorstellen dat met snelheden boven de 300 km/u schommelingen in de wegligging voor dure en vooral gevaarlijke problemen kunnen zorgen.

Vanaf 2022 moet het anders. Het zal nog steeds ontzettend hard gaan, maar de auto’s maken meer gebruik van de ground effect. Neerwaartse druk (downforce) die onderaan de auto gegenereerd wordt. Dit zou het volgen, vechten en deels ook inhalen aanzienlijk moeten vergemakkelijken.

Desondanks is men voorzichtig en zal de DRS in ieder geval in 2022 nog gebruikt worden. Zodra de nieuwe auto’s het tegen elkaar opnemen wordt het namelijk pas duidelijk of de nieuwe richting voor dusdanig meer actie en spektakel zorgt.